-τήρι (επίθμ.) -τήρι [-ˈtiri] Ανακ., Σίλατ.

Ανακού, Σίλατα

-τήρ' [-ˈtir] Αξ., Σίλατ., Σινασσ., Φλογ.

Αξός, Σίλατα, Σινασσός, Φλογητά

-τσήρ' [-ˈtsir] Γούρδ.

Γούρδονος

-τέρι [-ˈteri] Φάρασ.

Φάρασα

Μεσν. επίθμ. -τήρι από το αρχ. επίθμ. -τήριον.

Μεταρρημ. επίθμ. για τον σχηματ. ουδ. ουσ. που δηλώνουν αντικείμενο ή όργανο με το οποίο επιτελείται η ενέργεια που δηλώνεται από το ρ. Ανακ., Σίλατ., Σινασσ., Φάρασ., Φλογ.

Ανακού, Σίλατα, Σινασσός, Φάρασα, Φλογητά

: μαγειρευτήρι (πήλινο αγγείο για ψήσιμο φαγητών στο φούρνο) Φλογ., Σίλατ.

Φλογητά, Σίλατα

βοριστήρι (κόσκινο ή οδοντωτό φτυάρι για τον καθαρισμό του σιταριού από τα άχυρα) Φάρασ., Σινασσ., Τσουχούρ., Ανακ., Σίλατ., Φκόσ.

Φάρασα, Σινασσός, Τσουχούρι, Ανακού, Σίλατα, Φκόσι

β. Μτφ. (;), ονότητα που κάνει αυτό το οπ. δηλώνεται από το ρ. Γούρδ.

Γούρδονος

: πλεχτήρι (ανακατωσούρης ) Γούρδ.

Γούρδονος

τηρίζα () ...