ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

σεβνταλαντίζω ( ρ. ) σεβνταλανdού [sevdalan'du] Ουλαγ. σεβdαλαντίζω [sevdala'dizo] Φάρασ. Αόρ., γ', Εν. σεβνταλάνdζ̑ησι [sevda'landʒisi] Σίλ. ...

σεβνταλού (επίθ.) σεβνταλού [sevda'lu] Μισθ. σεβταλού [sev'talu] Μαλακ., Μισθ. Από το τουρκ. επίθ. sevdalı = ερωτευμένος, εραστής. Πβ. και νεότ. ουσ. σεβδαλής (Καλλίν. Γ΄ 3.13.1538 «Γλυκὰ νερὰ καὶ πλούσια τρέχουν καὶ μουρμουρίζουν, τῶν σεβδαλήδων λογισμὸν πολλὰ ἐγλενδιρίζουν»).

1. Αγαπημένος Μισθ. : Γοτσακλάδα ντου σεβταλούς σ' (αγκάλιασε την αγαπημένη σου) Μισθ. -Κοτσαν. Πήρειν ντου σεβνταλούτ΄τς΄έφχιν (πήρε την αγαπημένη του και έφυγε) Μισθ. -Κοτσαν.

2. Ερωτευμένος Μαλακ.

σεβντάς ( ουσ. ) σεβντάς [sev'das] Μισθ., Σινασσ., Φάρασ. σεβντά [sev'da] Αξ., Μαλακ., Τσαρικ. σεβδάς [sevˈðas] Μισθ. Θηλ. σεβτά [sev'ta] Φάρασ. Ουδ. σεβντούσι [sev'dusi] Ουλαγ. ...