ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

ζωνάρι ( ουσ. ουδ. ) ζωνάρι [zoˈnari] Αξ., Σίλ. ζωνάρ' [zoˈnar] Αξ., Δίλ., Μαλακ., Μισθ., Σεμέντρ., Σίλατ., Σίλ., Σινασσ., Τροχ., Τσαρικ., Φλογ. ζουνάρι [zuˈnari] Αφσάρ., Φάρασ. ζουνάρ' [zuˈnar] Ανακ., Αραβαν., Γούρδ., Μισθ., Ουλαγ., Σίλατ., Τζαλ., Φλογ. ζ’νάρ’ [znar] Αραβαν. ...

ζωναρόκκο (ουσ. ουδ.) ζουναρόκ-κο [zunaˈrokko ] Φάρασ. Από το ουσ. ζωνάρι, όπου και τύπ. ζουνάρ’, και το υποκορ. επίθμ. -οκ-κο.

Μικρή ζώνη, η λ. μόνο στην φρ. : || Φρ. Του Θεού το ζουναρόκ-κο (του Θεού η ζωνίτσα˙ το ουράνιο τόξο) Φάρασ. -Ανδρ.

ζώνω ( ρ. ) ζώνω [ˈzοnο] Αξ., Αραβ., Γούρδ., Τελμ. Παθ. ζώνομαι [ˈzοnοme] Γούρδ. ζώνουμαι [ˈzοnume] Αξ., Σινασσ., Φάρασ., Φκόσ. ζωστιέμι [zoˈstçemi] Μισθ. Αόρ. ζώστα [ˈzοsta] Αξ., Γούρδ. εζώσ'κα [eˈzoska] Τελμ. ζωστήχα [zoˈstixa] Μισθ. ...