ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

αφτίδι ( ουσ. ουδ. ) αφτίδι [aˈftiði] Φάρασ. ...

αφτίτσι (ουσ. ουδ.) ωτίτσι [oˈtitsi] Σίλατ. Από το ουσ. αφτί, όπου και τύπ. ωτί, και το παραγωγ. επίθμ. -ίτσι.

Αφτί : || Ασμ. Ζεβρά ηύρεν έκρουσε, δεξιά ηύρεν και θέρ'σεν
Εφτά βορτώνια φόρτωσεν ωτίτσα και μυτίτσα (Στ' αριστερά βρήκε και χτύπησε, στα δεξιά βρήκε και τους θέρισε
Εφτά μουλάρια φόρτωσε με μύτες και αφτιά) Σίλατ. -Φαρασόπ. Συνών. αφτί

άφτω ( ρ. ) άφτω [ˈafto] Αξ., Αραβαν., Σεμέντρ., Σινασσ., Φάρασ., Φερτάκ. άφτου [ˈaftu] Σίλ. γάφτω [ˈɣafto] Σίλ. γιάφτω [ˈʝafto] Αξ., Ουλαγ. ήφτω [ˈifto] Ανακ., Μαλακ., Φλογ. γήφτου [ˈʝiftu] Μισθ. γήφου [ˈʝifu] Μισθ. Παρατατ. άφτισ̑κα [ˈaftiʃka] Αξ., Αραβαν., Σεμέντρ. ήφτισ̑κα [ˈiftiʃka] Ανακ., Σινασσ., Τροχ., Τσαρικ., Φερτάκ. αφτίνκα [aˈftiŋka] Φάρασ. ...