ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

ξυπνώ ( ρ. ) ξυπνώ [ksiˈpno] Σίλ. ξ̑υπνώ [kʃiˈpno] Αξ., Σίλ., Φλογ. ξυπνάου [ksiʹpnau] Φάρασ. Αόρ. ξύπνησα [ˈksipnisa] Φάρασ., Φλογ. ξ̑ύπνησα [ˈkʃipnisa] Σίλ., Φλογ. ξύπ’σα [ˈksipsa] Ανακ., Μισθ., Σινασσ. ξ̑ύπ'σα [ˈkʃipsa] Σίλατ. Υποτ. ξυπνήσω [ksiˈpniso] Σίλ. ξ̑υπνήσω [kʃiˈpniso] Σίλατ., Σίλ. Προστ. ξύπνου [ʹksipnu] Φάρασ. ...

ξύσιμο (ουσ. ουδ.) ξ̑ύσιμο [ʹkʃisimo] Αξ., Αραβαν., Γούρδ. Aπό το νεότ. ουσ. ξύσιμον, το οπ. από το ρ. ξύνω και το παραγωγ. επίθμ. -σιμο,

Ξύσιμο ό.π.τ.

ξύστρο ( ουσ. ουδ. ) ξύστρο [ˈksistrο] Γούρδ., Σινασσ., Τροχ., Φερτάκ. ξ̑ύστρο [ˈkʃistrο] Αξ., Αραβαν., Γούρδ., Τελμ., Φλογ. ξ̑ύσ̑τρο [ˈkʃiʃtrο] Αξ., Αραβαν. ξ̑ύστρου [ˈkʃistru] Μισθ., Τροχ. Θηλ. ξύστρα [ˈksistra] Σίλατ. ξ̑ύστρα [ˈkʃistra] Ανακ. ...