ξυμνώνω (ρ.) ξυμνώνω [ksimˈnono] Φάρασ.

Φάρασα

Αόρ. ξύμνωσα [ˈksimnosa] Αφσάρ., Φάρασ., Φκόσ.

Αφσάρι, Φάρασα, Φκόσι

Παθ. ξυμνούμαι [ksimʹnume] Φάρασ.

Φάρασα

Αόρ. ξυμνώθα [ksiʹmnoθa] Φάρασ.

Φάρασα

Από το μεσν. ρ. ξεγυμνώνω < μεταγν. ἐκγυμνόω.

1. Γδύνω ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Πώς ξυμνούσαι; (Γιατί ξεγυμνώνεσαι;) Φάρασ.

Φάρασα

-Αναστασ.

Αναστασιάδης 1976

Συνών. γδύνω

2. Ληστεύω Φκόσ.

Φκόσι

: Του ήρταν να με ξυμνώσουν ήσανdι κλέφτοι (Αυτοί που ήρθαν να με ληστέψουν ήταν κλέφτες) Φκόσ.

Φκόσι

-ΚΜΣ-ΚΠ371

ΚΜΣ-ΚΠ371

Μας ξύμνωσαν και φύγαμε (Μας πήραν όλα μας τα λεφτά και φύγαμε) Αφσάρ.

Αφσάρι

-ΚΜΣ-Έξοδος Β

ΚΜΣ-Έξοδος Β

Συνών. σοϊντούζω

ξυμυτιανίσκω ( ρ. ) ξ̑υμυτιανίσ̑κω [kʃimitʝaˈniʃko] Αξ. ...