ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

ξύλο ( ουσ. ουδ. ) ξύλο [ˈksilo] Γούρδ., Ουλαγ. ξ̑ύλο [ˈkʃilο] Αξ., Φλογ. ξύλου [ˈksilu] Μισθ., Τσαρικ. ξ̑ύλου [ˈkʃilu] Σίλ. ξύο [ˈksio] Αφσάρ., Κίσκ., Φάρασ. ξύλιο [ˈksiʎo] Σινασσ. Γεν. ξυλιού [ksiʹʎu] Αξ., Τσαρικ. Πληθ. ξ̑ύλα [ˈkʃila] Φλογ. ...

ξυλοκέρατο (ουσ. ουδ.) σκυλιουκέρατο [sciʎuˈcerato] Σινασσ. σκυλιουκέρατου [sciʎuˈceratu] Μαλακ. Πληθ. ξυλοκέρατα [ksiloˈcerata] Γούρδ., Σίλ. ξυτσ̑έρατα [ksi'tʃerata] Φάρασ. σκυλιουκέρατα [sciʎuˈcerata] Μαλακ. Από το μεταγν. ουσ. ξυλοκέρατον. Οι τύποι σκυλιου- με μετάθ. του [k] και [s], πιθ. παρετυμολ. προς το σκύλος.

Ξυλοκέρατο, κοινώς χαρούπι ό.π.τ. Συνών. κέρατο :3

ξυλόκκο ( ουσ. ουδ. ) ξυόκ-κο [ksiˈok:o] Φάρασ. ...