ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

ξυμυτίζω ( ρ. ) 'ξυμυτίζω [ksimi'tizo] Φάρασ. ξυμυτάου [ksimiˈtau] Φάρασ. τσ̑υμ'τώ [tʃimˈdo] Φλογ. ...

ξυμυτός (επίθ.) ξ̑υμυτό [kʃimi'to] Αξ., Τροχ. ξυμυτό [ksimi'to] Φάρασ. τσ̑ιμυτό [tʃimi'to] Μαλακ., Μισθ., Τσαρικ., Φλογ. Από το μεσν. επίθ. ὀξύμυτος, όπου και νεότ. τύπ. ’ξύμυτος, με καταβιβασμό του τόνου.

1. Μυτερός ό.π.τ. : Ξ̑υμυτά τέρια (Μυτερές πέτρες) Τροχ. -ΙΛΝΕ 1554 Τσ̑υμυτό μύτα έεις (Σουβλερή μύτη έχεις) Μισθ. -Κοτσαν. Τσ̑υμυτό λ'τέρ' (Αιχμηρή πέτρα) Μισθ. -ΚΕΕΛ 1425 Συνών. σιβρί

2. Μτφ., αλαζόνας, ψηλομύτης Μαλακ. Συνών. καυχησιάρης, κιμπιρλού :2, μαϊταπτζής

3. Ψηλός Τσαρικ. Συνών. μέγας, ντιρέκι, ουζούνης, ψηλός

ξύνω ( ρ. ) ξύω [ˈksio] Σινασσ. ξύνω [ˈksino] Γούρδ. ξύνου [ˈksinu] Μισθ. ξ̑ύνω [ˈkʃino] Ανακ., Αραβαν. β', Εν. ξας [ksas] Τσουχούρ. Παρατατ. έξυνα [ˈeksina] Γούρδ. ξ̑ύνισ̑κα [ˈkʃiniʃka] Μισθ. Προστ., Εν. ξ̑ύσε [ˈkʃise] Αξ. Προστ., Πληθ. ξ̑ύσετ' [ˈkʃiset] Αξ. Παθ. ξύνουμαι [ˈksinume] Αραβαν., Γούρδ. ...