ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

σουρού ( ουσ. ουδ. ) σουρού [suˈru] Φάρασ. σϋρΰ [syˈry] Αξ., Αραβαν., Ουλαγ., Ποτάμ., Τελμ. σουρΰ [suˈry] Ποτάμ. σιουριού [sçuˈrʝu] Φλογ. Αρσ. σουρούς [suˈrus] Φάρασ. σΰρ’ς [σǘρ’ς] Μαλακ. ...

σουρουγέρι (ουσ. ουδ.) σουρουγέρι [suruˈʝeri] Ανακ. Από το τουρκ. sürüyeri (βλ. Κωστάκης 1963: 453).

Μικρός ανοιχτός τόπος ανάμεσα στα σπίτια για τη βόσκηση των κοπαδιών Ανακ.

σουρουκλεμές ( ουσ. αρσ. ) σουρουκλεμές [suruˈklemes] Σινασσ., Φάρασ. σουρουκλεμέ [suruˈkleme] Σινασσ. ...