σαψάλι
(επίθ.)
σ̑αψ̑άλ’
[ʃaˈpʃal]
Φάρασ.
σ̑αψ̑άλι
[ʃaˈpʃali]
Φάρασ.
Αρσ.
σάψαλος
[ˈsapsalos]
Σινασσ.
Θηλ.
σ̑αψ̑αλού
[ʃapʃa'lu]
Φάρασ.
Από το τουρκ. επίθ. şapşal = α) ανόητος β) για ρούχο, ασουλούπωτος. Για την σημ. πβ. και τουρκ. şapşalak = τσαπατσούλης. Πβ. την κοινή λ. σάψαλο.
1. Ακατάστατος
Φάρασ.
2. Αποχαυνωμένος
Σινασσ.
Τροποποιήθηκε: 24/06/2025