σαψάλι (επίθ.) σ̑αψ̑άλ’ [ʃaˈpʃal] Φάρασ.

Φάρασα

σ̑αψ̑άλι [ʃaˈpʃali] Φάρασ.

Φάρασα

Θηλ. σ̑αψ̑αλού [ʃapʃa'lu] Φάρασ.

Φάρασα

Από το τουρκ. επίθ. şapşal = α) ανόητος β) για ρούχο, ασουλούπωτος. Για την σημ. πβ. και τουρκ. şapşalak = τσαπατσούλης. Πβ. την κοινή λ. σάψαλο.

Ακατάστατος ό.π.τ.

ό.π.τ.

σβήνω ( ρ. ) σβήνω [ˈzvino] Αξ. σβήνου [ˈzvino] Μισθ. σβήν-νου [ˈzvinnu] Σίλ. βζήνω [ˈvzino] Σεμέντρ., Φάρασ. βζήνου [ˈvzinu] Μισθ. 'βήνω [ˈvino] Αραβαν., Γούρδ., Ουλαγ., Τελμ. 'βούνω [ˈvuno] Τελμ. ζήνω [ˈzino] Αφσάρ., Φάρασ. βρήνου [ˈvrinu] Σίλ. Παρατατ. βζήκα [ˈvzika] Φάρασ. ...