ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

θύρα ( ουσ. θηλ. ) θύρα [ˈθira] Ανακ., Αραβ., Μαλακ., Ποτάμ., Σίλατ., Σινασσ., Τελμ., Τροχ., Τσουχούρ., Φάρασ., Φερτάκ., Φκόσ., Φλογ. τ͑ύρα [ˈtʰira] Ανακ., Αξ., Αραβ., Μισθ., Τροχ. τύρα [ˈtira] Ανακ., Καρατζάβ., Μισθ., Ουλαγ., Σεμέντρ., Τσαρικ., Φερτάκ. ντύρα [ˈdira] Μισθ. χύρα [ˈçira] Αραβαν., Γούρδ. σ̑ύρα [ˈʃira] Σίλ. ...

θυραμπρός (ουσ. ουδ.) θυραμπρό [θiramˈbro] Μαλακ., Φλογ. θυραμιό [θiraˈmɲo] Φλογ. Από το ουσ. θύρα και το τοπ. επίρρ. εμπρός.

Ο αύλειος χώρος μπροστά στην εξώπορτα ό.π.τ. : Αν είναι και νουνάς το σπίτ' κονdά φουρκαλεί και τ' ικεινιού το θυραμιό (Αν είναι και της νονάς το σπίτι κοντά, σκουπίζει και εκεινής το προαύλιο) Φλογ. -ΚΕΕΛ 1361

θυράτης ( ουσ. αρσ. ) θυράτης [θiˈratis] Φάρασ. θυράτ'ς [θiˈrats] Φάρασ. Πληθ. θυράτοι [θiˈrati] Φάρασ. ...