ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

λοχούσα ( ουσ. θηλ. ) λεχούσα [leˈxusa] Αραβ. λιχούσα [liˈxusa] Σίλ. λοχούσα [loˈxusa] Ανακ., Αξ., Αραβαν., Αφσάρ., Γούρδ., Δίλ., Μαλακ., Μισθ., Ποτάμ., Σίλατ., Σίλ., Σινασσ., Τελμ., Τζαλ., Τροχ., Τσαρικ., Φερτάκ., Φλογ. λουχούσα [luˈxusa] Μαλακ., Μισθ. 'οχούσα [oˈxusa] Φάρασ. λόχ'σα [ˈloxsa] Ανακ., Ουλαγ., Σίλ., Φερτάκ. λόκ'σα [ˈloksa] Σίλ. ...

λυθρίδι (ουσ. ουδ.) λυθιρίδι [liθiˈriði] Σινασσ. Aπό το μεσν. ουσ. ἐρυθρίδιον > ἐλυθρίδιον με εναλλαγή υγρών (πβ. ερυθρίνος > λυθρίνι) και ανάπτυξη [i] μεταξύ συμφώνων. Για την λ. βλ. Χατζιδάκις ΜΝΕ Β΄, 542. Ο τύπ. λυθρίδι ήδη μεσν., πβ. Δημ. Πεπαγ. Ἰατρ. 1.193.8 «ἰορίζαν λιθριδίου σμύρνης, μελανθίου, πεπέρεως λευκοῦ»).

To φυτό ερυθρόδανον το βαφικόν (rubia tinctorum), κοινώς ριζάρι, του οποίου oi ρίζες χρησιμεύουν για την παρασκευή κόκκινης βαφής.

λυκάδα () ...