νάρθηκας (ουσ. αρσ.) νάρθηκα [ˈnarθika] Σινασσ.

Σινασσός

νάρτηκα [ˈnartika] Αξ., Αραβαν., Γούρδ., Μισθ., Σίλατ.

Αξός, Αραβανί, Γούρδονος, Μισθί, Σίλατα

'άρτηκας [ˈartikas] Μισθ.

Μισθί

'άρτηκα [ˈartika] Ανακ., Αραβαν., Σίλατ., Τροχ., Φερτάκ.

Ανακού, Αραβανί, Σίλατα, Τροχός, Φερτάκαινα

'αρτήκα [arˈtika] Ουλαγ.

Ουλαγάτς

νάρτηκα [ˈnartika] Ανακ., Αξ., Αραβαν., Γούρδ., Μισθ., Σίλατ., Σινασσ., Φλογ.

Ανακού, Αξός, Αραβανί, Γούρδονος, Μισθί, Σίλατα, Σινασσός, Φλογητά

'άρτηκα [ˈartika] Ανακ., Αραβαν., Σίλατ., Σινασσ., Τροχ., Φερτάκ.

Ανακού, Αραβανί, Σίλατα, Σινασσός, Τροχός, Φερτάκαινα

Από το αρχ. ουσ. νάρθηξ = καλαμοειδές φυτό, μεταγν. σημ. ‘θήκη'. Ο τύπ. νάρθηκας μεσν. Ο τύπ. άρτηκας (με εσφαλμένη κατάτμηση όπου το αρκτ. ν- επαναναλύθηκε ως ληκτικό -ν του ορ. άρθρ.) ήδη νεότ. (πβ. και μεσν. τύπ. ἄρθηξ). Ο τύπ. 'άρτηκας Πόντ.

Νάρθηκας εκκλησίας, χώρος που καταλαμβάνει τη δυτική πλευρά του ναού ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Στην άρτηκα μπροστά κειότουν ένα μαγμέρ' (Μπροστά στον νάρθηκα ήταν ένα μάρμαρο) Τροχ.

Τροχός

-Νίγδελ.Τροχ.

Νίγδελης χχ

Έχισκεν ΄άρτηκα, έξ’ σειρές στασίδια, δυό σειρές ντιρέκια με πέτρες, έχισκε και κουπέ (Είχε νάρθηκα, έξι σειρές στασίδια, δυό σειρές κολόνες πέτρινες, είχε και θόλο) Τροχ.

Τροχός

-ΚΜΣ-ΚΠ290

ΚΜΣ-ΚΠ290

Σο νεκκλησ̑ά ομπρό, σο νάρτηκα αφ' κάτω θωρούμε λίγου ναίκες, μοιράζ̑'νε μοίρες (Στην εκκλησία εμπρός, στον νάρθηκα από κάτω, βλέπουμε λίγες γυναίκες, μοιράζουν τρόφιμα στην μνήμη των νεκρών τους) Φλογ.

Φλογητά

-ΙΛΝΕ 811

Τσιτσόπουλος 1962

νασίπι ( ουσ. ουδ. ) νασίπ [naˈsip] Αξ. νασίπι [naˈsipi] Φάρασ. ...