Κούνια μωρού ό.π.τ.

ό.π.τ.

: 'φήκανε το μαχτσούμι σο νανούδι (Άφησαν το μωρό στην κούνια) Φάρασ.

Φάρασα

-Dawk.

Dawkins 1916

Σταυρώνω του φσ̑αχού το νανούγ̑' (Σταυρώνω την κούνια του παιδιού) Αξ.

Αξός

-Μαυρ.-Κεσ.

Μαυροχαλυβίδης/Κεσίσογλου 1960

Σείσε ντου νανούι, του φσ̑άχ' κλαίει (Κούνα την κούνια, το παιδί κλαίει) Μισθ.

Μισθί

-Κωστ.Μ.

Κωστάκης 1977

Νανουιού ντου σαλάημα (Το κούνημα της κούνιας του μωρού) Μισθ.

Μισθί

-Κοτσαν.

Κοτσανίδης 2006

Το φσ̑άγι μου σο νανούδ' είναι (Το παιδί μου στην κούνια του είναι) Φλογ.

Φλογητά

-ΚΕΕΛ 1361

Ανθόπουλος 1937

Το νανούι δεν το παίρισ̑καν σα χωράφια (Την κούνια δεν την έπαιρναν στα χωράφια) Μισθ.

Μισθί

-ΙΛΝΕ 887

Κωστάκης 1967

Το μεϊβά να το κόψ̑εις, να το βγάλεις ταχτάδια, και ασ’ σα ταχτάδια να ποίκεις στο φσ̑άχο μ’ ένα νανούδ’ (Το οπωροφόρο δέντρο να το κόψεις, να το κάνεις σανίδες, και με τις σανίδες να φτιάξεις του παιδιού μου μιά κούνια) Τελμ.

Τελμησσός

-Dawk.

Dawkins 1916

Άφ’κεν το παιδί τουν ΄ς σο νανούδ’, τα ψωμιά ’ς σο τεντούρ’ και πήρεν το στράτα και πήεν σο Γιαννάκη (Άφησε το παιδί της στην κούνια, τα ψωμιά στον φούρνο και πήρε τον δρόμο και πήγε στον Γιαννάκη) Τελμ.

Τελμησσός

-ΚΜΣ-Θεοδ.

ΚΜΣ-Θεοδωρίδη 2017

Μέσα στο θάλ’ ήταν πελεκισμένο νανούδ’ (Μέσα στην πέτρα ήταν πελεκημένη μιά κούνια) Φκόσ.

Φκόσι

-ΚΜΣ-ΚΠ371

ΚΜΣ-ΚΠ371

Είχαμ’ τα νανούδια μας, κοίμιζαμ’ τα, ως το πρωί κοιμούταντε (Είχαμε τις κούνιες μιας, τα βάζαμε για ύπνο, ως το πρωί κοιμούνταν) Ανακ.

Ανακού

-Cost.

Costakis 1964

Τα φσ̑άγια ’ς του νανούγ̑’ (Τα παιδιά στην κούνια) Σεμέντρ.

Σεμέντρα

-ΚΜΣ-ΚΠ280

ΚΜΣ-ΚΠ280

|| Φρ. Ασ’ το νανούδ’ αρραβώνα (Αρραβώνας από την κούνια˙ υπόσχεση αρραβώνα για παιδιά ήδη από την γέννησή τους) Σινασσ.

Σινασσός

-Τακαδόπ.

Τακαδόπουλος 1982

|| Ασμ. Σειόσαν και στο σπίτι της εννιά παιδιών νανούδια,
σειόσαν και στο σπίτι της εννιά νυφών καβάδες
(Σείονταν και στο σπίτι της εννιά παιδιών κούνιες, σείονταν και στο σπίτι της εννιά νυφών καβάδια) Σινασσ.

Σινασσός

-Παχτ.

Παχτίκος 1905

Συνών. κουντάκι, σείστρο