νυχτιάζει (ρ. απρόσ.) νυχτιάζ̑ [nix'tʝaʒ] Μαλακ., Μισθ., Φλογ.

Μαλακοπή, Μισθί, Φλογητά

νυχτσ̑άσ̑' [nix'tʃaʃ] Αραβαν.

Αραβανί

Αόρ. νύχτιασεν [ˈnixtçasen] Ανακ.

Ανακού

νυχτιάσιν [nixˈtçasin] Μαλακ., Μισθ.

Μαλακοπή, Μισθί

Από το μεσν. ρ. νυκτιάζει. Πβ. και νεότ. τύπ. νυχτιάζει.

Νυχτώνει ό.π.τ.

ό.π.τ.

νυχτιάτικο ( επίρρ. ) νυχτιάτικο [niˈxtçatikο] Σινασσ. νυχτιάτικου [niˈxtçatiku] Μισθ. ...