πατέρας
(ουσ. αρσ.)
πατέρα
[pa'tera]
Γούρδ., Ποτάμ., Τροχ., Φλογ.
Μεσν. ουσ. πατέρας < αρχ. πατήρ.
Πατέρας
ό.π.τ.
:
Ήσαν τρία παιριά κι ένα μητέρα κι ένα πατέρα
(Ήταν τρία παιδιά και μία μητέρα και ένας πατέρας)
Γούρδ.
-Dawk.
Ετό πατέρα τ' πολύ τ' αγάπανεν
(Αυτόν ο πατέρας του τον αγαπούσε πολύ)
Φλογ.
-ΚΕΕΛ 1361
Πατέρα, σών' άλλο, έλα να παραμούμ', βραγιαίνει
(Πατέρα, φτάνει πια, έλα να γυρίσουμε σπίτι, βραδιάζει)
Τροχ.
-ΙΛΝΕ 1554
Συνών.
βαβάς