πάτημα (ουσ. ουδ.) πάτημα [ˈpatima] Φάρασ.

Φάρασα

πάτεμα [ˈpatema] Αξ., Σινασσ.

Αξός, Σινασσός

πάτσημα [ˈpatsima] Γούρδ., Σίλ.

Γούρδονος, Σίλλη

πάτεγμα [ˈpateɣma] Φλογ.

Φλογητά

Πληθ. πάτεγμες [ˈpateɣmes] Φλογ.

Φλογητά

πάτεγνες [ˈpateɣnes] Φλογ.

Φλογητά

Από το μεταγν. ουσ. πάτημα.

1. Πάτημα, πατημασιά ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Βοϊτού πάτεγμα (Πατημασιά βοδιού) Φλογ.

Φλογητά

-ΙΛΝΕ 812

Κωστάκης 1962

Χιωρώ κάτω στη γη πατσήματα (Βλέπω κάτω στη γη πατήματα) Γούρδ.

Γούρδονος

-Καράμπ.

Καράμποδος 1948

Xριστού τα πάτεγνες (Οι πατημασιές του Χριστού) Φλογ.

Φλογητά

-ΚΕΕΛ 1361

Ανθόπουλος 1937

Συνών. αχνάρι, πατημιά

2. Πάτημα σταφυλιών για την εξαγωγή μούστου Σίλ.

Σίλλη

3. Όροφος, πάτωμα Σινασσ.

Σινασσός

Συνών. κάτι

4. Στον πληθ., ποδαρικά, πατήθρες, εξαρτήματα του αργαλειού τα οποία πατά εναλλάξ η υφάντρια Σινασσ.

Σινασσός

: || Ασμ. Mαλαγματένιος αργαλειός κι ελεφαντένιο χτένι
κι ένα κορμί ανgελικό κάθεται και υφαίνει
σερανταδυό πατέματα, πενηνταδυό καρούλια
Σινασσ.

Σινασσός

-Λεύκωμα

Νέα Σινασός 1924

Συνών. αχτσάχ, μπασαμάχι :2

5. Μτφ., επιχείρημα Αξ.

Αξός

πατημιά ( ουσ. θηλ. ) πατημιά [patiˈmɲa] Μαλακ. ...