πατιχνιά (ουσ. θηλ.) πατσ̑ιχιά [patʃiˈça] Σίλ.

Σίλλη

πατıχνιά [patyxˈɲa] Αξ.

Αξός

πατσ̑ιχνιά [patʃiˈxɲa] Σίλ.

Σίλλη

πατίχνα [paˈtixna] Ανακ.

Ανακού

Από το ουσ. πατίχνα και το παραγωγ. επίθμ. -έα > -ιά.

1. Πατημασιά ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Τση νύχτα γιούκ'σα νίγες πατσ̑ιχιές (τη νύχτα άκουσα λίγες πατημασιές) Σίλ.

Σίλλη

-Κωστ.Σ.

Κωστάκης 1968

2. Πατούσα : Πατσ̑ιχνιά μου ξεβαίν̑ει γαλούπι (H πατούσα μου αφήνει ίχνος) -Κωστ.Σ.

Κωστάκης 1968

Συνών. ταμπάνι

πατλαντίζω ( ρ. ) πατλαdíζω [patla'dɯzo] Μισθ. πατλατίζω [patla'tizo] Μαλακ. π͑ατλατ͑ίζω [pʰatʰla'tizo] Φάρασ. π͑ατλαΐζου [pʰatla'izu] Μισθ. π͑ατλατ͑ώ [pʰatʰla'to] Τσουχούρ., Φάρασ. πατλαdού [patala'du] Ουλαγ. Υποτ. πασλατίσω [paslaʹtiso] Φλογ. Προστ. πατλάδα [patˈlaða] Μισθ. πάτλα [ˈpatla] Σινασσ. Μτχ. πατλατισμένο [patlatiˈzmeno] Σινασσ. ...