πατρίκος (ουσ. αρσ.) πατρίκος [paˈtrikos] Ανακ., Αξ., Αραβαν., Μαλακ., Μισθ., Σινασσ., Φλογ.

Ανακού, Αξός, Αραβανί, Μαλακοπή, Μισθί, Σινασσός, Φλογητά

πατρίκης [paˈtricis] Φάρασ.

Φάρασα

π͑ατ͑ρίκης [pʰaˈtʰricis] Φάρασ.

Φάρασα

πατρίκ' [paˈtrik] Τροχ.

Τροχός

Αντιδάν. μέσω του τουρκ. ουσ. patrik = πατριάρχης (< αραβ. bāṭrīk), το οπ. από το μεταγν. πατρίκιος = α) ευγενής β) τιμητικός τίτλος ανώτατων αξιοματούχων (< λατιν. patricius).

1. Πατριάρχης Αραβαν., Φάρασ.

Αραβανί, Φάρασα

: Σην Πόλη απιδού στην άκρα οι Τούρτζ̑οι κρέμασαν τον Πατρίκη μας τον Έγα-Πάσκα ανήμερα (Στην Κωνσταντινούπολη γι' αυτό το λόγο οι Τούρκοι κρέμασαν τον Πατριάρχη μας ανήμερα το Πάσχα) Φάρασ.

Φάρασα

-Θεοδ.Ιστ.

Θεοδωρίδης 1956

Πι͜έσαν τζ̑αι τον Πατρίκη τζ̑αι τα 'πεμεινά τα 'δρά μας· τζ̑αι 'νάμεσά τουν 'ὐρεψαν να πι͜έσουν τζ̑αι μένα (Συνέλαβαν τον Πατριάρχη και τους άλλους επιφανείς μας· κι ανάμεσά τους θέλησαν να συλλάβουν και μένα) Φάρασ.

Φάρασα

-Θεοδ.Ιστ.

Θεοδωρίδης 1956

2. Υπάλληλος της δημογεροντίας, κλητήρας του κοινοτάρχη Ανακ., Αξ., Μαλακ., Μισθ., Σινασσ., Τροχ., Φλογ.

Ανακού, Αξός, Μαλακοπή, Μισθί, Σινασσός, Τροχός, Φλογητά

Συνών. κεχαγιάς :3

β. Τελάλης του χωριού Φλογ.

Φλογητά

πατσάδια ( ουσ. ουδ. ) Πληθ. πατσάδια [paˈtsaðʝa] Μαλακ., Σινασσ., Φλογ. πατσ̑άγια [paˈʃtaʝa] Αξ. πατσάια [paˈtsaia] Μισθ., Τσαρικ. π͑ατσ̑άια [pʰaˈtʃaia] Μισθ. πατζάχ̇ια [paˈʤaxia] Μισθ. ...