κεχαγιάς (ουσ. αρσ.) κεχαγιάς [cexaˈʝas] Φκόσ.

Φκόσι

κεχάς [ceˈxas] Φάρασ.

Φάρασα

κ͑ιαχ̇ιάς [kʰaxˈʝas] Δίλ., Σίλατ., Σινασσ.

Δίλα, Σίλατα, Σινασσός

Θηλ. κεχάβη [ceˈxavi] Φάρασ.

Φάρασα

Νεότ. ουσ. κεχαγιάς = τιτλούχος της σουλτανικής αυλής, από το τουρκ. ουσ. kâhya, όπου παλ. τύπ. kihaya (Tietze 2016, λ. kihaya/kâhya). Το θηλ. κεχάβη με το παραγωγ. επίθμ. -άβη.

1. Άρχοντας ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Ατο τη μία, σ’ ε χωρίος ήτουν αν ατσίκ τσενέ ακσαχαλλούς κεχαγιάς (Κάποτε σε ένα χωριό ήταν ένας αθυρόστομος ασπρογένης άρχοντας) Φκόσ.

Φκόσι

-Παπαδ.

Παπαδόπουλος 2012

2. Aντιπρόσωπος τοπικής κοινότητας στην οθωμανική κυβέρνηση Σινασσ.

Σινασσός

3. Kλητήρας του χωριού Δίλ., Σίλατ.

Δίλα, Σίλατα

Συνών. πατρίκος

4. Κτηνοτρόφος Φκόσ.

Φκόσι

κεχριμπάρι ( ουσ. ουδ. ) κεχνιπάρι [cexniˈpari] Φάρασ. κιαχνιπάρ [caxniˈpar] Μαλακ. ...