ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

καβάκι ( ουσ. ουδ. ) καβάκι [kaˈvaci] Σατ. καβάκ' [kaˈvak] Αραβαν., Ποτάμ., Τζαλ., Τροχ. γκαβάκ' [gaˈvak] Ουλαγ. κ͑αβάχι [kʰaˈvaçi] Φάρασ. χαβάχι [xaˈvaçi] Φάρασ. κ͑αβάχ' [kʰaˈvax] Αξ., Γούρδ. γαβάχ' [ɣaˈvax] Αξ., Αραβαν., Μισθ., Σινασσ., Τροχ. 'οβάχ' [oˈvax] Αραβαν. Πληθ. χαβάχια [xaˈvaça] Τζαλ. χαβάχα [xaˈvaxa] Τσουχούρ. ...

καβακόκκο (ουσ. ουδ.) κ͑αβακ͑όκ-κο [kʰavaˈkʰokko] Φάρασ. Από το ουσ. καβάκι και το υποκορ. επίθμ. -όκκο. Πβ. καβάκι

Μικρή λεύκα : Ατζ̑εί ήτουν α κ͑αβάχι τζ̑αι είπεν ντι: «Κλίνε, κ͑αβακ͑όκκο μου, να βγω απάνου»· έκλινε το κ͑αβακ͑όκκο (Εκεί ήταν μιά λεύκα και (αυτός) της είπε (της λεύκας): «Γείρε, λευκίτσα μου, για να ανεβώ πάνω σου» ·και η μικρή λεύκα έγειρε) Φάρασ. -Dawk.

καβάλι (I) ( ουσ. ουδ. ) κ͑αβάλι [kʰaˈvali] Τσουχούρ. καβάλ' [kaˈval] Ανακ. γαβάλι [ɣaˈvali] Αξ., Σίλ., Φάρασ., Φκόσ. γαβάλ' [ɣaˈval] Αξ. ...