αιματώνω (ρ.) αγματώνω [aɣmaˈtono] Ποτάμ., Σινασσ.

Ποτάμια, Σινασσός

Παρατατ. αγματούσα [aɣmaˈtusa] Σινασσ.

Σινασσός

Παθ. ματούμαι [maˈtume] Φάρασ.

Φάρασα

Από το αρχ. ρ. αἱματόω-ῶ.

Ματώνω ό.π.τ.

ό.π.τ.

: || Ασμ. Κι εκείνος ’ταν την φίλανε, τ' ἄστρα ούλ' αγματούσαν
Κι εκείνος ’ταν την τζίμπανε, ο ήλιος εκρυβόταν (Κι εκείνος όταν την φίλαγε, τα άστρα όλα μάτωναν
Kι εκείνος όταν την τσίμπαγε, ο ήλιος εκρυβόταν) Σινασσ.

Σινασσός

-Αρχέλ.

Αρχέλαος 1899

Συνών. αιμώνω

αιμώνω ( ρ. ) Αόρ., Παθ. αιμώθα [eˈmoθa] Φάρασ. ...