ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

ζεγκινεντίζω ( ρ. ) ζενgιν-νενdίζω [zeŋɟinnenˈdizo] Αραβαν., Φάρασ. ζ̑αgινανdίζου [ʒaɟinanˈdizu] Μισθ. Αόρ. ζ̑αgινάτ'σα [ʒaɟiˈnatsa] Μισθ. Υποτ. ζενgινετίσ' [zeŋɟineˈtis] Φάρασ. ...

ζεγκινέντισμα (ουσ. ουδ.) ζενgιν-νέντισμα [zeŋɟinˈnendizma] Φάρασ. Από το αορ. θ. του ρ. ζεγκινεντίζω και το παραγωγ. επίθμ. -μα.

Πλουτισμός

ζεγκίνης ( επίθ. ) ζενgίνης [zeŋˈɟinis] Σίλ., Φάρασ. ζενgίνι [zeŋˈɟini] Σατ., Τσουχούρ., Φάρασ. ζενgίν [zeŋˈɟin] Αξ., Αραβαν., Γούρδ., Ουλαγ., Σίλατ., Σινασσ., Φάρασ. ζα̈νgίν [zæŋˈɟin] Μισθ., Τροχ. ζ̑αgίν [ʒaˈɟin] Μισθ. ζαγκίν [zaˈɟin] Αραβ., Μισθ. ζενίν [zeˈnin] Αραβαν. Θηλ. ζενgίν’τ͑σα [zeŋˈɟintʰsa] Φάρασ. ζενgίνισσα [zenˈɟinisa] Σίλ. ...