ζαχράς (ουσ. αρσ.) ζαχράς [zaxˈras] Σινασσ., Φάρασ.

Σινασσός, Φάρασα

ζαχρά [zaxˈra] Μισθ., Φλογ.

Μισθί, Φλογητά

Πληθ. ζαχράδια [zaˈxraðʝa] Φλογ.

Φλογητά

Από το τουρκ. ουσ. zahire = απόθεμα σιτηρών, όπου και διαλεκτ. τύπ. zahra. Πβ. το ν.ε. διαλεκτ. ζαϊρές.

1. Καρπός (κυρίως των σιτηρών) ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Κειότουν τ’ αμbαριού το σπίτ’· εκεί κόνωναν τα ζαχράδια (Υπήρχε το δωμάτιο της αποθήκης, εκεί άδειαζαν τους καρπούς) Φλογ.

Φλογητά

-ΚΜΣ-ΚΠ191

ΚΜΣ-ΚΠ191

2. Γενικότ., τρόφιμα Μισθ.

Μισθί

: Με το ζαχρά παίρνισ̑καμ’ (Ψωνίζαμε με αντάλλαγμα τρόφιμα) Μισθ.

Μισθί

-ΚΜΣ-ΚΠ243

ΚΜΣ-ΚΠ243

Συνών. φάγημα, ψωμικά :1

ζεβζέκης ( επίθ. ) ζεβζέκ' [zevˈzek] Μαλακ. ζεβζέκ͑' [zevˈzekʰ] Φάρασ. ζεβζέκι [zevˈzeci] Φάρασ. Πληθ. ζεβζέκια [zevˈzeca] Αξ., Μαλακ. ...