ινίκι (ουσ. ουδ.) ιν-νίκ' [inˈnik] Φκόσ.

Φκόσι

ενίκι [eˈnici] Φκόσ.

Φκόσι

Πληθ. ινίκια [iˈnica] Ανακ., Ουλαγ.

Ανακού, Ουλαγάτς

Από το τουρκ. διαλεκτ. ουσ. inlik = φωλιά ζώου, όπου και τύπ. innik.

Σπηλιά ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Aτέ τα ενίκε είνdαι τρυπία σ' α ρουσ̑ί πάνω, σου χωρού τα κάχε (Αυτές οι σπηλιές είναι τρύπες πάνω σ' ένα βουνό, στην άκρη του χωριού) Φκόσ.

Φκόσι

-ΚΜΣ-ΚΠ371

ΚΜΣ-ΚΠ371

Συνών. ίνι :1

-ινός ( επίθμ. ) -ινός [-iˈnos] Σίλατ., Σίλ., Φάρασ. -ενός [-eˈnos] Ανακ., Αξ., Μπέηκ., Σινασσ. -ινό [-iˈno] Ανακ., Αξ., Αραβαν., Γούρδ., Μαλακ., Σινασσ. -ινού [-iˈnu] Μισθ., Ουλαγ. -α̈νού [-æˈnu] Μισθ. -'νός [-ˈnos] Μαλακ., Μισθ., Φλογ. -'νιούς [-ˈɲus] Αξ. -'νό [-ˈno] Ανακ., Μαλακ., Μισθ., Φάρασ. -'νού [-ˈnu] Αξ., Δίλ., Μισθ., Ουλαγ., Φλογ. Θηλ. -ινή [-iˈni] Γούρδ., Σίλ. ...