ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

πηγάδι ( ουσ. ουδ. ) πεγάδι [pe'ɣaði] Σινασσ., Τελμ., Τζαλ., Φερτάκ., Φκόσ. πεγάδ' [pe'ɣað] Ανακ., Ποτάμ., Σίλατ., Σινασσ., Τελμ., Φκόσ. πεγάρ' [pe'γar] Αραβαν. πεγάρι [pe'γari] Σίλ. πηγάρ' [pi'ɣar] Γούρδ. πεγάϊδι [pe'ɣaiði] Αφσάρ., Κίσκ., Σατ., Φάρασ., Φκόσ. πεγάιδ' [pe'ɣaið] Τελμ., Τροχ. πεγάτ' [pe'ɣat] Φερτάκ. πεγάι [pe'γaʝ] Αξ. Γεν., Εν. πεγαγιού [peɣaˈʝu] Αξ. ...

πηγαδόκκο (ουσ.) πεγαϊδόκ-κο [peɣai'ðokko] Φάρασ. Από το ουσ. πηγάδι, όπου και τύπ. πεγάιδι, και το παραγωγ. επίθμ. -όκκο.

Πηγαδάκι, βρυσούλα

πηγαδόχειλο ( ουσ. ουδ. ) πεγαϊδόσ̑ειλο [peɣaiˈðoʃilo] Μαλακ. ...