πετραχήλι (ουσ. ουδ.) πετραχήλι [petraˈçili] Ανακ.

Ανακού

πετρασ̑ήλι [petra'ʃili] Σίλ.

Σίλλη

πετραχήλ' [petraˈçil] Αξ., Αραβαν., Γούρδ., Μαλακ.

Αξός, Αραβανί, Γούρδονος, Μαλακοπή

πετρασ̑ήλ' [petraˈʃil] Φλογ.

Φλογητά

πετραήλ' [petra'il] Μισθ., Ουλαγ.

Μισθί, Ουλαγάτς

Πληθ. πετραχήλια [petraˈçila] κ.α., Μαλακ.

κ.α., Μαλακοπή

Πληθ. πετραήλια [petra'iʎa] Ουλαγ.

Ουλαγάτς

Από το μεσν. ουσ. πετραχήλι, το οπ. από το μεταγν. περιτραχήλιον με απλολ. [ritra > tra].

Πετραχήλι ό.π.τ.

ό.π.τ.

: 'τουν φόρουνι παπάς ντου πετραήλ' (όταν φορούσε ο παπάς το πετραχήλι) Μισθ.

Μισθί

-Κοτσαν.

Κοτσανίδης 2006

Ένας παπάς ξέβην με θυμιατερό και πετραχήλι και όλα τα εικόνες θύμιασέν τα (Βγήκε ένας παπάς με θυμιατό και πετραχήλι και θύμιασε όλες τις εικόνες) Ανακ.

Ανακού

-Κωστ.Α.

Κωστάκης 1963

πετσί ( ουσ. ουδ. ) πετσίν [pe'tsin] Σίλ. πετσί [pe'tsi] Ανακ., Γούρδ., Μαλακ., Μισθ., Σινασσ., Φάρασ. πιτσί [pi'tsi] Σινασσ. Πληθ. πετσιά [pet'sça] κ.α., Μαλακ. ...