Πέφτη (ουσ. ουδ.) Πέφτη [ˈpefti] Ανακ., Ποτάμ., Σατ., Τζαλ., Φκόσ.

Ανακού, Ποτάμια, Σατί, Τζαλέλα, Φκόσι

Πέφτσ̑η [ˈpeftʃi] Σίλ.

Σίλλη

Πέφτης [ˈpeftis] Αξ., Τσαρικ.

Αξός, Τσαρικλί

Πέφτσ̑ης [ˈpeftʃis] Αραβαν., Γούρδ.

Αραβανί, Γούρδονος

Πέφτ' [ˈpeft] Μαλακ.

Μαλακοπή

Πέφ' [pef] Φερτάκ.

Φερτάκαινα

Από το μεταγν. ουσ. Πέμπτη, το οπ. από το θηλ. τύπ. του αρχ. επιθ. πέμπτος με παράλειψη του ουσ. ἡμέρα. Ο τύπ. Πέφτη ήδη νεότ.

Πέμπτη ό.π.τ.

ό.π.τ.

πέφτω ( ρ. ) πέφτω [ˈpefto] Ανακ., Αξ., Αραβαν., Σινασσ., Τελμ., Φάρασ., Φερτάκ., Φλογ. πέφτου [ˈpeftu] Μισθ. πέφτσ̑ει [ˈpeftʃi] Αραβαν., Σίλ. Παρατατ. έπεφτα ['epefta] Ποτάμ. πέφτισ̑κα [ˈpeftiʃka] Μισθ., Τροχ. πέφιξα [ˈpefiksa] Μισθ. Αόρ. έπεσα ['epesa] Ανακ., Αξ., Αραβαν., Γούρδ., Μισθ., Ουλαγ., Ποτάμ., Σινασσ., Τελμ., Τροχ., Φάρασ., Φερτάκ., Φλογ. έπισα [ˈepisa] Μισθ., Σίλ. ...