ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

οξίδι ( ουσ. ουδ. ) οξ̑ίδ' [oˈkʃið] Ανακ., Δίλ., Φλογ. οξ̑ίρι [oˈkʃiri] Σίλ. οξ̑ίρ' [oˈkʃir] Αραβαν. οξίτ' [oˈksit] Φερτάκ. οξ̑ίγ̑' [oˈkʃiʝ] Αξ. οξί [oˈksi] Μισθ., Ουλαγ. ξίδι [ˈksiði] Σινασσ. ξίδ' [ksið] Μισθ. ξ̑ίγ̑' [kʃiʝ] Αξ. Πληθ. ξίδε [ˈksiðe] Φάρασ. ...

οξιδιάρης (επίθ.) οξιδιάρ’ [oksiˈðʝar] Μαλακ. Από το ουσ. οξίδι με παραγωγ. επίθμ. -ιάρης > -ιάρ'.

Αυτός που έχει ξιδιάσει, ξιδιασμένος Μαλακ.

οξίζω ( ρ. ) οξίζω [oˈksizo] Ανακ., Φλογ. Αόρ. όξ̑ισα [ˈokʃisa] Γούρδ., Σίλ. ...