ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

μαχαιρώνω ( ρ. ) μασ̑αιρώνω [maʃeˈrono] Σινασσ., Φάρασ. μασ̑αιρώνου [maʃeˈronu] Σίλ. Αόρ. μασ̑αίρωσα [maˈʃerosa] Φάρασ. ...

μαχαλαΐτης (ουσ. αρσ.) μαχαλαΐτ'ς [maxalaˈits] Μαλακ. Πληθ. μαχαλαΐτε [maxalaˈite] Αξ. μαχαλαΐτ' [maxalaˈit] Μαλακ. Από το ουσ. μαχαλάς (θ. μαχαλαδ-) και το παραγωγ. επίθμ. -ίτης.

Ο κάτοικος μιας συνοικίας ό.π.τ. : Ορτά μαχαλαΐτε (Οι κάτοικοι του μεσαίου μαχαλά) Αξ. -Μαυροχ.

μαχαλάς ( ουσ. αρσ. ) μαχαλάς [maxaˈlas] Ανακ., Σίλ., Σινασσ., Τσαρικ. μαχαλά [maxaˈla] Αξ., Αραβαν., Γούρδ., Μαλακ., Μισθ., Σεμέντρ., Τζαλ., Τσαρικ., Φλογ. μαχαλές [maxaˈles] Φάρασ. μαχ'λέ [maˈxle] Σεμέντρ. μεχάς [meˈxas] Σατ., Τσουχούρ., Φάρασ., Φκόσ. Πληθ. μαχαλάδια [maxaˈlaðʝa] Δίλ., Σινασσ., Φλογ. μαχαλάια [maxaˈlaja] Αξ. ...