μαχάρνα (ουσ. θηλ.) Πληθ. μαχάρνες [maˈxarnes] Ανακ.

Ανακού

μαχάρνια [maˈxarɲa] Σίλατ.

Σίλατα

μαχαρίνες [maxaˈrines] Ανακ.

Ανακού

Από το τουρκ. ουσ. makarna = μακαρόνια, όπου και διαλεκτ. τύπ. maharna, το οπ. από το νεότ. ελλ. μακαρόνια (< βενετ. macaron< μεσν. μακαρώνεια ‘άσμα προς τιμή των νεκρών’). Για την ετυμολογ. σύνδεση της τουρκ. λ. με την ελλ., βλ. Nişanyan (2002- 2020, λ. makarna).

Σπιτικά μακαρόνια ό.π.τ.

ό.π.τ.

Συνών. εριστέ

μαχλουκάτι ( ουσ. ουδ. ) μαχλουκ͑άτ͑ι [maxluˈkhatʰi] Φάρασ. ...