πεκ (επίρρ.) πεκ [pek] Σίλ., Φλογ.

Σίλλη, Φλογητά

πέκια [ˈpeca] Ουλαγ.

Ουλαγάτς

πέκ͑ι [ˈpekʰi] Φάρασ.

Φάρασα

πα̈́κ͑ι [ˈpækʰi] Αφσάρ.

Αφσάρι

Από το τουρκ. επίρρ. pek = α) πολύ β) ως επίθ., σκληρός.

1. Πολύ Ουλαγ., Σίλ., Φλογ.

Ουλαγάτς, Σίλλη, Φλογητά

: "Ψ̑ήσε με έξε ίνgες κ͑αbάb, λάκιν ασ' 'σο φιλάν ντο κ͑ασάπ να φέρεις το κιριάς». «Πεκ έι» είbεν κ͑αbαbτζ̑ής. ("Ψήσε μου έξι ουγγιές κεμπάπ, αλλά πήγαινε και φέρε το κρέας από τον τάδε χασάπη". «Πολύ καλά», είπε ο πωλητής του κεμπάπ) Φλογ.

Φλογητά

-Dawk.

Dawkins 1916

2. Ως επίθ., σκληρός Αφσάρ., Φάρασ.

Αφσάρι, Φάρασα

πεκλέντημα () ...