πειράζω (ρ.) πειράζω [piˈrazo] Ανακ.

Ανακού

πειράζου [piˈrazu] Μισθ.

Μισθί

Παθ. πειράζιεμι [piˈrazʝemi] Μισθ.

Μισθί

Μτχ. πειρασμένo [piraˈzmeno] Μισθ.

Μισθί

Από το αρχ. ρ. πειράζω.

1. Πειράζω, βλάπτω ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Ετό τα σπορά πείραζε τα (Αυτός (ενν. ο άνεμος) έβλαπτε τα σπαρτά) Ανακ.

Ανακού

-Κωστ.Α.

Κωστάκης 1963

Συνών. σοϊλετουρντίζω, τσιμπώ, φτάνω

2. Μτχ., ως χαρακτηρισμός φαγητού, που προκαλεί ενοχλήσεις, βλαπτικό Μισθ.

Μισθί

πειραχτικός ( επίθ. ) πειραχτικό [pira'xtiko] Ανακ. ...