ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

πεθαίνω ( ρ. ) πεσαίνου [peˈseɲu] Σίλ. πεθανίσκω [peθaˈnisko] Σινασσ. πεθανίσ̑κω [peθaˈniʃko] Ανακ., Φλογ. πεχανίσ̑κω [pexaˈniʃko] Αξ. περανίσκω [peraˈnisko] Γούρδ. περανίσ̑κω [peraˈniʃko] Αραβαν. πεθαινίσ̑κω [peθeˈniʃko] Τελμ. πεθανίσ̑κου [peθaˈniʃku] Μισθ. πεσαιν̑ίσκου [peseˈɲiʃku] Σίλ. Παρατατ. πεθάνισ̑κα [peˈθaniʃka] Ανακ., Φλογ. ...

πέθαμα (ουσ. ουδ.) πέχιαμα [ˈpeçama] Αξ. πέραμα [ˈperama] Αραβαν. Από το θ. αορ. πεθαν- του μεσν. ρ. πεθαίνω με τροπή [θ] > [ç] πριν από [a] εντός της λ. και με προσθήκη του παραγωγ. επίθμ. -μα.

Θάνατος ό.π.τ.

Συνών. θάνατος, πεθαμός, πεθάνισμα, πεθάνσιμο, χάνημα, χάσιμο, ψόφος

πεθαμός ( ουσ. αρσ. ) πεθαμός [peθaˈmos] Μαλακ., Σινασσ. ...