θάνατος (ουσ. αρσ.) θάνατος [ˈθanatos] Φλογ.

Φλογητά

χάνατος [ˈxanatos] Αξ.

Αξός

χιάνατος [ˈçanatos] Αξ.

Αξός

σάνατος [ˈsanatos] Μισθ., Τσαρικ.

Μισθί, Τσαρικλί

σάνατους [ˈsanatus] Μισθ., Τσαρικ.

Μισθί, Τσαρικλί

Πληθ. θανατόσια [θanaˈtosça] Φλογ.

Φλογητά

Αρχ. ουσ. θάνατος. Ο τύπ. χάνατος λόγω συνήθους τροπής του [θ] > [x] (Ανδριώτης 1848: 29). Για τον τύπ. χιάνατος, πβ. τύπ. χιάλασσα (βλ. λ. θάλασσα).

1. Θάνατος ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Κλαίου σερνικοΐου μ’ ντου σάνατους (Kλαίω για τον θάνατο του συζύγου μου) Μισθ.

Μισθί

-Κοτσαν.

Κοτσανίδης 2006

Τα θανατόσια ανέβαν ως σα δέκα (Oι θάνατοι ανέρχονταν στους δέκα ) Φλογ.

Φλογητά

-ΙΛΝΕ 812

Κωστάκης 1962

Συνών. πέθαμα, πεθαμός, πεθάνσιμο, χάνημα, χάσιμο

2. Πτώμα, σορός Μισθ., Τσαρικ., Φλογ.

Μισθί, Τσαρικλί, Φλογητά

: Πηάζουμ' το σάνατος και τρία φοράς χέκισκάμ' το, σήκωνάμ' το (Κουβαλούσαμε το λείψανο και τρεις φορές το αφήναμε κάτω και το σηκώναμε) Μισθ.

Μισθί

-ΚΜΣ-Έξοδος Β

ΚΜΣ-Έξοδος Β

Άφηναν το θάνατο, στεκούτουν το θάνατο εκεί, τα σόια έκλαιγαν (Άφηναν το λείψανο, στεκόταν εκεί το λείψανο και οι συγγενείς έκλαιγαν) Φλογ.

Φλογητά

-ΙΛΝΕ 812

Κωστάκης 1962

Συνών. θανή :2, λέσι, ψόφος

3. Κηδεία Αξ., Μισθ., Τσαρικ., Φλογ.

Αξός, Μισθί, Τσαρικλί, Φλογητά

: Να πάου σου σάνατους (Θα πάω στην κηδεία) Μισθ.

Μισθί

-Κοτσαν.

Κοτσανίδης 2006

Περνά σάνατους (Περνάει κηδεία) Τσαρικ.

Τσαρικλί

-Καραλ.

Καραλίδης 1985

Συνών. θανή :1, ξόδι

β. Ο αστερισμός της Μεγάλης Άρκτου, επειδή τα επτά άστρα έδιναν την εντύπωση των επτά συγγενών τέσσερις εκ των οποίων σηκώνουν τον νεκρό και τρεις συνοδεύουν Μισθ.

Μισθί

θανή ( ουσ. θηλ. ) θανή [θaˈni] Ανακ., Δίλ., Μαλακ., Σινασσ. ...