θείος (ουσ.) θείος [ˈθios] Φάρασ.

Φάρασα

τ͑είος [ˈtʰios] Αξ., Μισθ.

Αξός, Μισθί

Θηλ. θεία [ˈθia] Φάρασ.

Φάρασα

χεία [ˈçia] Αραβαν.

Αραβανί

τεία [ˈtia] Αραβ., Μισθ.

Αραβισσός, Μισθί

τ͑ειά [tʰça] Αξ., Γούρδ.

Αξός, Γούρδονος

ηρχεία [iˈrcia] Γούρδ.

Γούρδονος

Αρχ. ουσ. θεῖος. Ο τύπ. θηλ. θεία μεταγν. (LSJ).

1. Θείος-θεία, αδελφός-ή γονέα ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Ηρχεία μ’ ετό το βδομάρα να έρτσει σε μας (H θεία μου αυτή την εβδομάδα θα έρθει σε μας) Γούρδ.

Γούρδονος

-Καράμπ.

Καράμποδος 1948

Συνών. άμια, αμμής, ζάζα, ιζά :1, λούβα

2. Ευγενική προσφώνηση προς άτομο μεγαλύτερης ηλικίας ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Ω θείο, γλύτω με! (Θείε, γλύτωσέ με!) Φάρασ.

Φάρασα

-Θεοδ.Παραδ.

Θεοδωρίδης 1960

'τουν άρχισιτ' να σπέριξιτ' τσαού, τι σπέριξαν, θείο; (Όταν αρχίσατε να σπέρνετε εδώ, τι σπέρνανε, θείο;) Μισθ.

Μισθί

-ΑΠΥ-ΕΝΔ

ΑΠΥ-ΕΝΔ

Ατό τίπως τζ̑ό 'νι, ω θεία (Αυτό δεν είναι τίποτα, θειά) Φάρασ.

Φάρασα

-Θεοδ.Παραδ.

Θεοδωρίδης 1960

θέκνημα ( ουσ. ) σέκνημα [ˈseknima] Ουλαγ. θέξημα [ˈθeksima] Φάρασ. ...