ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

αματί ( σύνδ. ) αματσ̑ί [amaˈtʃi] Τελμ. ...

άμια (ουσ. θηλ.) άμια [ˈamŋa] Σινασσ., Τροχ. Από το νεότ. ουσ. ἀμία = θεία (Λεξ. Δουκ., λ. ἀμμία), το οπ. από βενετ. amia = θεία (ΙΛΝΕ, λ. ἀμία). Λιγότερο πιθ. η ετυμολόγ. από το ουσ. αμμής.

Θεία και γενικώς προσφώνηση σε μεγαλύτερης ηλικίας γυναίκα : Nα την πείσεις θα πει, να την γανdουρτήσεις την άμια Ελέγκω (Να την πείσεις θα πει, να την πείσεις την κυρά Ελέγκω) Σινασσ. -Τακαδόπ. Συνών. ζάζα, θείος, ιζά :1, νινέ, τέτε, τσιτσά, χάλα

αμμά ( σύνδ. ) αμ-μά [aˈmːa] Σίλ., Φάρασ. άμ-μα [ˈamːa] Αξ., Αραβαν., Αφσάρ., Ουλαγ., Φάρασ. αμά [aˈma] Αραβ., Μαλακ., Μισθ., Ουλαγ., Σινασσ., Τελμ., Τζαλ., Φάρασ., Φλογ. άμα [ˈama] Σινασσ., Φάρασ. αμ [am] Αραβαν., Φερτάκ. αμέ [aˈme] Σατ. ...