ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

αμόν ( μόρ. ) αμόν [aˈmοn] Κίσκ., Φάρασ. αμούν [aˈmun] Φάρασ. 'μό [mο] Φάρασ. ...

αμόνι (ουσ. ουδ.) αμόν' [aˈmon] Μισθ. 'κονόμι [koˈnomi] Φάρασ., Φκόσ. κονόνι [koˈnoni] Φκόσ. Από το μεταγν. ουσ. ἀκμόνιον (υποκορ. του αρχ. ἄκμων). Ο τύπ. αμόνι μεσν. Ο τύπ. κονόμι με επενθετ. ανάπτ. [o] για αρθρωτ. ευκολία, και αντιμετάθ.

Αμόνι, σιδερένια συμπαγής βάση όπου γίνεται η επεξεργασία αντικειμένων από μέταλλο ό.π.τ. : || Παροιμ. 'Πόμεινα σο 'κονόμι τσ̑αι σο τσ̑ακούτσ̑ι 'νάμεσα (Είμαι ανάμεσα στο αμόνι και το σφυρί˙ είμαι μεταξύ σφύρας και άκμονος) Φάρασ. -Λουκ.Λουκ. Συνών. όρσι, σάβα

Τροποποιήθηκε: 01/07/2025

αμπαμπούλι ( ουσ. ουδ. ) αbαbούλι [abaˈbuli] Ανακ. ...