ιζά (ουσ. θηλ.) ιζά [iˈza] Μισθ.

Μισθί

ιζ̑ά [iˈʒa] Μισθ., Ουλαγ., Τσαρικ.

Μισθί, Ουλαγάτς, Τσαρικλί

'τζ̑ά [dʒa] Σινασσ., Φερτάκ.

Σινασσός, Φερτάκαινα

'ζ̑ά [ʒa] Αξ., Μαλακ.

Αξός, Μαλακοπή

'τσά [tsa] Σινασσ.

Σινασσός

οτσά [oˈtsa] Σινασσ.

Σινασσός

Από το τουρκ. διαλεκτ. ουσ. eze = θεία, όπου και διαλεκτ. τύπ. ice.

1. Θεία, αδελφή γονέως ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Για να ρωτήσουμ' ντου ιζ̑ά μ' (Για να ρωτήσουμε την θεία μου) Μισθ.

Μισθί

-ΑΠΥ-ΕΝΔ

ΑΠΥ-ΕΝΔ

Ντου κονιάδα, ντου μέγα του σ̑υννυφάδα, λέιξαν ντα ιζ̑ά (Την κουνιάδα, την μεγάλη συννυφάδα, την έλεγαν θεία) Μισθ.

Μισθί

-ΑΠΥ-ΕΝΔ

ΑΠΥ-ΕΝΔ

Συνών. άμια, ζάζα, θείος, τέτε

2. Ευγενική προσφώνηση προς μεγαλύτερη γυναίκα ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Δέσποινα 'τζ̑ά! (Θειά Δέσποινα!) Φερτάκ.

Φερτάκαινα

-Κρινόπ.

Κρινόπουλος 1889

Συνών. θείος

ιζίνι ( ουσ. ουδ. ) ιζίνι [iˈzini] Σατ., Σίλ., Τσουχούρ., Φάρασ. ιζίν' [iˈzin] Αραβαν., Αραβ., Ουλαγ., Φλογ. ...