ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

πελεκαδόκκο ( ουσ. ουδ. ) πελεκαδόκκο [pelekaʹðoko] Φάρασ. ...

πελέκι (II) πελέκι [peˈleci] Φερτάκ. Θηλ. πελέκισσα [peˈlecisa] Φερτάκ. Αγν. ετύμ. Ο Αλεκτορίδης (1883α: 501) θεωρεί βεβιασμένη την σύνδεσή του με το αρχ. ουσ. πάλληξ ( > παλληκάρι). Πιθανότερο από το τουρκ. διαλεκτ. ουσ. palak = α) μικρό ζώου (αρκούδας, σκύλου, αγελάδας, κουνελιού κτλ) ή νεοσσός β) παχουλό αγόρι.

Στις φρ. Πελέκι μ'! "Καημένε μου!» και Πελέκισσα μ'! "Καημένη μου!» Συνών. αγμάλωτος, ζαβαλλούς, ζαλίμης :3, καημένος, ντερτλούς, σεφίλι

πελεκώ ( ρ. ) πελεκώ [peleˈko] Σινασσ. πελεκίζω [peleˈcizo] Σινασσ. μπελεκώ [beleˈko] Μαλακ. Αόρ. πελέκ'σα [peˈleksa] Αξ., Φάρασ. Μτχ. πελεκισμένο [peleciˈzmeno] Φκόσ. ...