σεφίλι (επίθ.) σεφίλι [seˈfili] Σατ., Φάρασ.

Σατί, Φάρασα

σεφίλ' [seˈfil] Μαλακ.

Μαλακοπή

Θηλ. σεφίλ’σσα [seˈfilsa] Φάρασ.

Φάρασα

σεφίλ’τ͑σα [seˈfiltʰsa] Φάρασ.

Φάρασα

Πληθ. σεφίλια [seˈfiʎa] Μαλακ.

Μαλακοπή

Από το τουρκ. επίθ. sefil = μίζερος, άθλιος.

1. Άθλιος, ταλαίπωρος, άτυχος, αξιολύπητος ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Ε χωρώτοι, ατέ ο Χριστενός ενότουν σεφίλι (ε χωριανοί, αυτός ο Χριστιανός είναι αξιολύπητος) Σατ.

Σατί

-Παπαδ.

Παπαδόπουλος 2012

Συνών. αγμάλωτος, γαρίπης :2, ζαβαλλούς, ζαλίμης :3, καημένος, ντερτλούς :3, πελέκι

2. Λυπηρός Μαλακ.

Μαλακοπή

σεφιλίκι ( ουσ. ουδ. ) σεφιλίκι [sefiˈlici] Φάρασ., Φερτάκ. σεφιλ-λίχ̇ι [sefilˈlixɯ] Φάρασ. σεφελι-έχι [sefeliˈeci] Φάρασ. ...