ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

ζαλίζω ( ρ. ) ζαλίζου [zaˈlizu] Μισθ. Παθ. ζαλίζουμαι [zaˈlizume] Γούρδ. ζαλίζουμου [zaˈlizumu] Σίλ. ζαλίζουμου [zaˈlizumu] Σίλ. ζαλιζιέμι [zalizˈʝemi] Μισθ. Αόρ. ζαλίστα [zaˈlista] Γούρδ. ζαλίσκα [zaˈliska] Σίλ. Μτχ. ζαλισμένο [zaliˈzmeno] Γούρδ. ...

ζαλίμης (επίθ.) ζαλίμης [zaˈlimis] Φάρασ. ζαλίμ' [zaˈlim] Μαλακ., Φάρασ. Από το τουρκ. επιθ./ουσ. zalim = τύραννος, βάναυσος. Πβ. και νεότ. επίθ. ζαλίμικος (Μackridge 2021: 27).

1. Σκληρός, τυραννικός ό.π.τ. Συνών. αζντουρμά :2, γαΐμ, γάρτης :3, μαρσίχι :2

2. Άδικος ό.π.τ. Συνών. στραβός

3. Δύστυχος, καημένος Φάρασ. Συνών. αγμάλωτος, ζαβαλλούς, καημένος, ντερτλούς :3, πελέκι, σεφίλι

ζαμάνι ( ουσ. ουδ. ) ζαμάνι [zaˈmani] Καππ., Φάρασ., Φκόσ. ζαμάν' [zaˈman] Αφσάρ., Καππ., Φάρασ. ζαμάνιν [zaˈmanin] Σίλ. ζεμάνι [zeˈmani] Σίλ. ...