γάρτης (επίθ.) γάρτης [ˈɣartis] Σινασσ.

Σινασσός

γάρτη [ˈɣarti] Φάρασ.

Φάρασα

γάρτ' [ɣart] Μισθ.

Μισθί

γαάρτ' [ɣaˈart] Μισθ.

Μισθί

γάρτινου [ˈɣartinu] Μισθ.

Μισθί

Από το τουρκ. επίθ. kart = α) που έχει χάσει την φρεσκάδα του β) γέρος γ) σκληρός, ξερός. Ο τύπ. γάρτινου με το επίθμ. -ινος. Βλ. κάρτσα, καρτσάζω

1. Σκληρός ό.π.τ.

ό.π.τ.

Συνών. αζντουρμά :2, γαΐμ, μαρσίχι :2

2. Μπαγιάτικος Μισθ.

Μισθί

Συνών. μπαγιάτι

3. Μτφ., σκληρός, άκαρδος, στριφνός Μισθ., Φάρασ.

Μισθί, Φάρασα

: Γάρτ' Μηνάς (Ο σκληρός Μηνάς, ως παρων.) Μισθ.

Μισθί

-ΑΠΥ-Καρατσ.

ΑΠΥ-Καρατσ.

Μισ̑ώτικα γάρτινου γλώσσα 'νι αλλά μι χουσούμ' το 'μό να γκιαλαέψου (Τα Μιστιώτικα είναι στρυφνή γλώσσα αλλά με συγγενή δικό μου θα μιλήσω) Μισθ.

Μισθί

-ΑΠΥ-Καρατσ.

ΑΠΥ-Καρατσ.

Συνών. ζαλίμης :1

γαρτλαμούς ( επίθ. ) γαρτλαμούς̑ [ɣartlaˈmuʃ] Μισθ. ...