ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

γαρίπης ( επίθ. ) γαρίπ͑ης [ɣaˈripʰis] Σίλ., Φάρασ. γαρίπ͑' [ɣaˈripʰ] Αξ., Μαλακ., Μισθ., Φάρασ. γαϊρίπ' [ɣaiˈrip] Τελμ. Θηλ. γαρίπ͑'σσα [ɣaˈripʰsa] Φάρασ. Ουδ. γαρίπ͑ι [ɣaˈripʰi] Σίλ., Φάρασ. ...

γαριπιά (ουσ. θηλ.) γαριπιά [ɣariˈpça] Τελμ. Aπό το επίθ. γαρίπης και το παραγωγ. επίθμ. -ιά.

Ερημιά, μοναξιά : || Ασμ. Αξενίτσα και γαριπιά, τα δυό σο ζύγι μένουν
Αξενίτσα και γαριπιά έχειν βαρύν αστένειος (Ξενιτειά και ερημιά, τα δύο είναι εξίσου βαριά στην ζυγαριά
Ξενιτειά και ερημιά, έχουν βαρειά αρρώστια) Τελμ. -Lag. Συνών. γαριπλίκι :2, γιαζί, γιαμπάνι :1, μεϊντάνι :3, τεγινέ

γαριπλίκι ( ουσ. ουδ. ) γαριπλιέχ̇ι [ɣariˈpʎexi] Φάρασ. ...