τράβηγμα (ουσ. ουδ.) ταύρημα [ˈtavrima] Γούρδ., Μισθ., Ουλαγ.

Γούρδονος, Μισθί, Ουλαγάτς

ταύρεμα [ˈtavrema] Αξ., Αραβαν.

Αξός, Αραβανί

τράβημα [ˈtvarima] Μαλακ.

Μαλακοπή

τράβηγμα [ˈtraviɣma] Ανακ.

Ανακού

Γεν. Εν. ταυρεμάτ’ [tavreˈmat] Αξ.

Αξός

Από το ρ. τραβώ, όπου και τύπ. ταυρώ, και το παραγωγ. επίθμ. -μα. Ο τύπ. τράβηγμα νεότ.

1. Τράβηγμα, δύναμη που ασκεί κάποιος ή κάτι για να μετακινήσει ένα αντικείμενο ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Αμάξι-ου ντο ταύρημα (της άμαξας το τράβηγμα) Ουλαγ.

Ουλαγάτς

-Κεσ.

Κεσίσογλου 1951

Τ’ ομόν ντ’ αλούγαδα έιξαν ασγούν ταύρημα (τα δικά μου τ’ άλογα είχαν γερό τράβηγμα) Μισθ.

Μισθί

-Κοτσαν.

Κοτσανίδης 2006

2. Ομοιότητα, το να μοιάζει κάποιος με κάποιον άλλο Ουλαγ.

Ουλαγάτς

Πβ. τραβώ

3. Μεγάλο φίδι Ανακ.

Ανακού

τραβώ ( ρ. ) ταυρώ [tarˈvo] Αξ., Αραβαν., Γούρδ., Μισθ., Σίλατ., Τσαρικ., Φάρασ., Φλογ. ταυρού [tarˈvu] Ουλαγ. ταυρώου [tarˈvou] Φάρασ. τραβώ [traˈvo] Ανακ., Μαλακ., Σίλ., Σινασσ., Τελμ. ταγρώ [taˈ ɣro] Φλογ. Παρατατ. ταύρισ̑κα [ˈtavriʃka] Αξ. ταύρεινα [ˈtavrina] Γούρδ. ταύρανα [ˈtavrana] Μισθ. τράβανα [ˈtravana] Μισθ. τράβεινα [ˈtravina] Αραβ. ...