ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

τούχτι ( ουσ. ουδ. ) τούχτιν [ˈtuxtin] Φάρασ. τουχτ' [tuxt] Ανακ., Αξ., Φλογ. ντουχτ [duxt] Φλογ. τούχτσ̑ι [ˈtuxtʃi] Αραβαν. τόχτι ['toxti] Φάρασ. τόχτο ['toxto] Φάρασ. ...

τοχάφ (επίθ.) τοχάφ [to'xaf] Τελμ. Από το τουρκ. επίθ. tuhaf (< αραβ.) = περίεργος.

Περίεργος, ιδιαίτερος Τελμ. : Και είπεν ένα τοχάφ γκελεdζ̑ί, και γέλασεν (και είπε ένα περιέργο αίνιγμα και γέλασε) Τελμ. -Dawk.

τοχλί ( ουσ. ουδ. ) τοχλί [tοˈxli] Ανακ., Αξ., Μαλακ., Μισθ., Σινασσ., Φλογ. τ͑οχλί [tʰοˈxli] Μισθ. τογλί [to'ɣli] Φάρασ. τ͑ογλί [tʰo'ɣli] Μισθ. Πληθ. τοχλία [toxˈlia] Φάρασ. τοχλιά [tοˈxʎa] Αξ., Μισθ., Σινασσ. τοχιλιά [toçiˈʎa] Αξ. τογοκλιά [toɣoˈkʎa] Φάρασ. ...