ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

ντροπιάζομαι ( ρ. ) αντροπιάζουμαι [androʹpçazume] Τελμ. ντροπιάζουμαι [droˈpçazume] Αξ., Αραβαν. τροπιάζουμαι [troˈpçazome] Αξ., Φλογ. ντρουπιαζιέμαι [drupʝaˈzʝeme] Αξ. τροπιαζιέμι [tropʝaˈzʝemi] Μισθ. τροπιάζουμου [troˈpʝazumu] Σίλ. ντραπιέζουμι [draʹpçezumi] Φάρασ. τροπιέμι [troˈpçemi] Μαλακ. Αόρ. ντροπιάστα [droʹpçasta] Αραβαν. τροπιάστα [troˈpçasta] Μαλακ., Μισθ., Σινασσ. ...

ντρόπιασμα (ουσ. ουδ.) ντρόπιασμα [ʹdropçazma] Αραβαν. τρόπιασμα [ˈtropçazma] Σίλ. ντρόπιασμαν [ˈtropçazman] Σίλ. Από το νεότ. ουσ. ντρόπιασμα, το οποίο από το ρ. ντροπιάζω, όπου και τύπ. τροπιάζομαι και το παραγωγ. επίθ. -μα.

Ντρόπιασμα, ντροπή ό.π.τ. : Οπ’ τρόπιασμαν ντου ’ένηκι απάλης (από την ντροπή του έγινε κόκκινος) Σίλ. -Κωστ.Σ. || Φρ. Προσ’πους μου κατέβ’κι τσην η-γη οπ’ τρόπιασμα (το πρόσωπο μου κατέβηκε στη γη από την ντροπή˙ ντράπηκα πολύ) Σίλ. -Κωστ.Σ. Συνών. ντραπεία, ντροπή

ντυζυλντώ ( ρ. ) ντϋζϋλντώ [dyzylˈdo] Ουλαγ. ...