ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

νύφη ( ουσ. θηλ. ) νύφη [ˈnifi] Αφσάρ., Σατ., Σίλ., Σινασσ., Τελμ., Τζαλ., Τσουχούρ., Φάρασ. νύφ' [nif] Ανακ., Αξ., Αραβαν., Γούρδ., Δίλ., Μαλακ., Μισθ., Ουλαγ., Ποτάμ., Σίλατ., Σίλ., Σινασσ., Τελμ., Τροχ., Φερτάκ., Φκόσ., Φλογ. νιούφη [ˈɲufi] Σίλ. Πληθ. νυφάδες [niˈfaðes] Δίλ., Ποτάμ., Σατ., Σινασσ., Τελμ., Τροχ., Φλογ. νυφάδις [niˈfaðis] Μαλακ., Τσουχούρ. νυφάες [niˈfaes] Αξ., Σεμέντρ. νυφάις [niˈfais] Μισθ. νυφάρες [niˈfares] Αραβαν. Ουδ. νύφια [ˈnifça] Φερτάκ. ...

νυφιακός (επίθ.) νυφιακός [nifçaˈkos] Ανακ., Μαλακ., Ποτάμ., Σινασσ., Φλογ. Μεσν. ουσ. νυμφιακός, από το ουσ. νύμφη και το παραγωγ. επίθμ. -ιακός.

Νυφιάτικος ό.π.τ. : Ένα ζευγάρ’ νυφιακά μπότες με γουργούρια και με κοζάκια Σινασσ. -Λεύκωμα Τάισ̑καμ’ ένα μαντήλι, το σταυρό μου το νυφιακό (Τάζαμε ένα μαντήλι, το σταυρό μου το νυφιάτικο) Ποτάμ. -ΚΜΣ-ΚΠ326

νυφιάτικος ( επίθ. ) νυφιάτικος [niʹfçatikos] Σίλατ., Σινασσ. ...