ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

ντυσυνγκέ ( ουσ. ουδ. ) ντϋσ̑ϋνgέ [dyʃynˈɟe] Αξ. ...

ντυσυρντώ (ρ.) Αόρ. ντϋσ̑ΰρτ'σα [dyˈʃyrtsa] Ουλαγ. Από το τουρκ. ρ. düşürmek = κάνω κάποιον να πέσει.

Ρίχνω κάτω, κόβω : Ήρτε το φί πάλι ομbρό τ'· κϋτΰκια ντεν ντο ντϋσ̑ΰρτ'σε. (Ήρθε το φίδι πάλι μπροστά του· ξύλα δεν έκοψε) Ουλαγ. -Dawk. Συνών. αποδιαβάζω, Αντίθ ανασηκώνω :1, γαλγιντώ, ορθώνω

Τροποποιήθηκε: 22/11/2025

νύφη ( ουσ. θηλ. ) νύφη [ˈnifi] Αφσάρ., Σατ., Σίλ., Σινασσ., Τελμ., Τζαλ., Τσουχούρ., Φάρασ. νύφ' [nif] Ανακ., Αξ., Αραβαν., Γούρδ., Δίλ., Μαλακ., Μισθ., Ουλαγ., Ποτάμ., Σίλατ., Σίλ., Σινασσ., Τελμ., Τροχ., Φερτάκ., Φκόσ., Φλογ. νιούφη [ˈɲufi] Σίλ. Πληθ. νυφάδες [niˈfaðes] Δίλ., Ποτάμ., Σατ., Σινασσ., Τελμ., Τροχ., Φλογ. νυφάδις [niˈfaðis] Μαλακ., Τσουχούρ. νυφάες [niˈfaes] Αξ., Σεμέντρ. νυφάις [niˈfais] Μισθ. νυφάρες [niˈfares] Αραβαν. Ουδ. νύφια [ˈnifça] Φερτάκ. ...