ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

φωλιά ( ουσ. θηλ. ) φωλέα [foˈlea] Φάρασ. φωλα̈́ [foˈlæ] Φάρασ. φωλέ [foˈle] Φάρασ. φωλία [foˈlia] Τροχ. φωλιά [foˈʎa] Μαλακ., Μισθ., Σίλατ., Σίλ., Σινασσ., Φλογ., Χαλβάντ. φωλ-λιά [foˈʎ:a] Σίλ. φώλια [ˈfoʎa] Φλογ. φουλιά [fuˈʎa] Γούρδ., Μαλακ., Σίλ. Πληθ. φωλές [foˈles] Φάρασ. φώλιες [ˈfoʎes] Φλογ. ...

φωλίτα (ουσ. θηλ.) φωλίτα [foˈlita] Αξ. Από το ουσ. φώλι και το παραγωγ. επίθ. -ίδα > -ίτα.

Φώλι, το ψεύτικο αβγό που βάζουν στη φωλιά της κότας Αξ. Συνών. φώλα :1, φώλι, φωλιά

φωνάζω ( ρ. ) φωνάζω [foˈnazo] Καππ. φωνάζου [foˈnazu] Σίλ. φωνιάζου [foˈɲazu] Σίλ. Εν., Υποτ., γ' φωναξ' [foˈnaks] Ανακ. Πληθ., Υποτ., γ' φωνά ξ̑’νε [foˈnakʃne] Αξ. ...